2020 yılını neredeyse tekme-tokat atarak gönderdik . Sahi neydi o günler ? Seller, afetler ve de DEPREM..Ne uğursuz bir yıl diye 2021 yılını adeta iple çektik. Ve beklenen yıl geldi de noldu?!!
Dünya genelinde covid 19 salgını bugün ciddi anlamda tehdit etmeye, can almaya devam ediyor.2019 yılında Çin’in wuhan kentinden çıkan bu mikropcuk , gramcık tüm hızıyla ölüm sayılarının artmasıyla dünyaya korku sarmış durumda..
Risk haritasında her yer kırmızıya dönüştü. Kısıtlamalar, yasaklar aldı başını gidiyor.Zaten millet eve kapanmıştı bu kez köç vuruldu..Bilim kurulu üyeleri ” mutant virüs ” hızla yayılıyor, 3.dalgaya dönüyor açıklamaları gerçeği yansıtıyor.Tüm iller teyakkuza geçerek acil önlemler almaya başladı.Denetimler sıklaştı kontrol merkezlerinde istenmeyen olaylar her gün ekranlarda.Yahu bi kıçınızı kırıp oturun evinizde.Kulun yaşama şansını engellemeyin.Görevlilere zorluk çıkarmayalım.Kısıttan muaf , özel mazeretlerden dolayı kişiler , basın dışında verilen talimatlara uyalım.
İSTANBUL EN KRİTİK METROPOL..
40 Bine yakın vaka.Hastanelerin yoğun bakım üniteleri dolu.Ne geliyorsa dışardan geldiğine göre dışardan turizm amacı güdülerek herkese taksimi, sultanahmeti açarak önlem alıyoruz açıklamaları bana gülünç geliyor..Salonları hurraaa doldurun, millet omuz omuza , kucak kucağa sıcağı sıcağına o nefesler hiç mi mikropla tanışmadı?..Vebalı boynunuza.Siyasi emelleriniz yüzünden millet patır patır dökülüyor be..
Son üç günde 1000 ölü.Savaş çıksa bu kadar olur mu..?
YAŞ ORTALAMASI DEĞİŞTİ..
Yoğun bakımdaki hasta sayısında yaş ortalaması düştü.16-28 yaş grubu tabloyu değiştirdi. 65 yaş üzerindekilerin oranı düştü.Zaten çoğu da öldü ya..Gençlerin bağışıklık sistemleri güçlü olduğundan virüsü yenmiş oluyorlar.
EN BÜYÜK SİLAH “AŞI ”
Aşı şart oldu. Ben de iğnelendim. FB liyim ama GS ın efsane kalecisi Simoviçi sevdiğimden adeta bizden gibiydi sinovac aşısını tercih ettim. Valla orucum bozulur mu bozulmaz mı o da muamma..!! Devletimiz hummalı çalışma içinde.İnat edenleri bile ikna ederek aşı olmalarını isteyerek işin boyutunu açıkca söylüyorlar.
Ne siyaset, ne ekonomi.. önce sağlık diyeceğiz.Şimdi can derdine düşüp virüsle kovalamaca içerisindeyiz.Çift dikiş gibi iki maskeyle dolaşır olduk..Bir sloganımız vardı hani.Birgün herkes FB li olacak diye..Ben eklenti yapıp – Birgün herkes corona ile tanışacak !!!.Kimbilir ayaktada geçirmiş olabilir izde vücudumuzun direncine bağlı 3 dört ay sürdüğü gibi üç dört günde de alıp götürdüğünü unutmayalım.
MASKE-TEMİZLİK- HİJYEN ARTI AŞI…
Diyor, sağlıklı coronadan uzak günler sizlerin olsun.. Umudumuz geleceğimizin büyük teminatı gençlerimizin 23 Nisan bayramlarını kutluyor Nice 101. yıllara diyoruz… Hoşça kalınız…
27 Yıl İlkokul öğretmenliği yapmış bir Eğitimciyim.. Son yıllarımı puanım tutunca İl merkezine atamam yapıldı. Mesleğimin çoğunu kimi uçsuz, bucaksız köylerde, daha iyi beldelerde görev yaptım.İstanbul Ortaköy Eğitim Enstitüsünü terör olaylarından dolayı 2 yılda değil 3 buçuk yılda bitirebildik ancak. O konulara girmek istemiyorum.
80’lerde mezun olup 2005 yılında 47 yaşımda gençlerin önü açılsın diye erken emekli oldum. Eşimde Eğitimciydi oda 21. yılında ayrıldı.Şimdilerde maşallah 47.yılını çalışan meslektaşlarımı görüyorum.İdarecilik yapsınlar la kin değişen teknolojiye ulaşamayan gereken ilgiyi bırakın sağlığı elverişli olmayan meslektaşlarıma özellikle 30 yılını tamamlayıp geçen arkadaşlarıma seslenmiş emekli olun , torunlarınıza hatta ve hatta evde soğan, patates doğrayın diye de sitemde bulunmuştum. Meslek erbabı gerçek aşkla görevlerini ifa edenlere teşekkür ettim. Tepki tabii ki aldım.
Köy öğretmenliği sanıldığı gibi zorluklar çeken meslek değildir. Kutsal bir meslektir. Sevginin, bağlılığın, özellikle adanmışlığın en güzel örneklerine tanık olan bence şanslı meslektir. Zorlukları yok mu biraz onlara değineyim.Zira en iyi yaşayanlardan biriyim..Köylere gidiş-gelişlerimiz 3 saati buluyor ek ders ücretlerimizi yollara veriyorduk.Bu işin mali yönü tabi katlandık mecburen.Diğer olumsuzluklar kız çocuklarını okula göndermeyen baba ağırlıklı velilerle mücadele edip kaymakam ve okul müdürlerinin sayesinde okullu yaptık.Kız evladım olmadığı için özellikle kız öğrencilerin üzerinde fazla durdum.Hatta kıskanan erkek öğrencilerim fark etmiş olacak ki -Öğretmenim kızları daha çok seviyorsunuz diye dile getirirlerdi.Doktor olan üç öğrencim de beni gururlandırdı.
Doğulu, Elazığlı olduğum için adapte oldum. Kız çocukları halen de günümüzde maalesef cinsiyet farklılığı göstermesi üzücüdür. Umut “doğunun çocuklarındadır”. Köy okulları şehirlere göre pek çok farklılıklara sahne alıyor. Emekli olmadan 1996 yılında basınla iç içe olduğumdan ki o zaman Eğitim üzerine olurumuz çıktığından bu sorunları sık sık gündeme aldım. Bugün 24. yılımı sürdürüyorum basında. Pek çok katkılarım oldu.Okuma yazma seferberliğinde Milli Eğitim müdürüm beni aldırır kursiyerlerle röportaj yapardım. Bir iki anımı yazayım. 75 yaşındaki teyzenin azmi beni mutlu etmişti.Genç kursiyer kadın beni yanına çağırdı -Hocam keşke daha önce okuma-yazma kursuna katılsaydım..Neden dedim başladı iki cümle ile.. -Kör Olası herif önüme kağıt koydu imzala sana para yollayacağım imzam yok parmak bastım meğerse beni boşamış Alaman garı almış! deyince üzülmedim değil..
Köy öğretmenliği şehirlere göre elbet çok farklı. Eğitim-Öğretimde Kültürel uyum, yaşam koşulları, okulların fiziksel koşulları ve acımasız velilerle olan iletişimler. İkna edene kadar alnımın derisi çatladı.
Okulun hem öğretmeni hem temizlikcisi olduk. Saç sobalarla ısındık. Ücra köyde de kısa süre çalıştım okul çantalarında tezek getirirlerdi. Malum ısınma sorunu.Birçok eksikliklerinde bizler karşılardık.ayaklarında lastik ayakkabıyla 2 km yol alıp okula gelen öğrenciler gözümün önünde sinema şeridi gibi geçiyor hala.Kısa sure köy evlerinde kaldık.Lojman lojmandan başka her şeye benziyordu..Kanepede otururken yaşlı veliler gelirlerdi bir dikkat ettim ben koltuk da onlar yerde , halıda oturuyor kızdım sizde yanıma gelin -Hocam ora sizin yeriniz.İşte köy halkının öğretmen sevgisi. Bir yılda Karadeniz’de Artvin Borçka’da eşimle görev yaptım insanlıklarını, misafirperverliklerini unutamam. Dayalı döşeli evlerini bize verdiler. Halen de görüşüyoruz. Buradan selam olsun onlara..
Türkiye’de konu araştırma sonuçlarına göre İlköğretimde “cinsiyet Eşitliği” Sağlama çalışmalarında başarılar elde edildi. Lakin hala cinsiyet farkı tam olarak giderilmiş değil. Anayasada güvence altına alınan zorunlu eğitim hakkından yararlanamayan kız çocuklarının çokluğu korkunç. Çocuk yaştaki evlenmeler buna örnek. Şiddet gören kadınlarımızın çoğu maalesef eğitim noksanlığındandır diye düşünüyorum. 500 bin çocuk hala okullu olamadı.2015 kurul raporunda Ülkemiz Cinsiyet-eşitlik verilerinde 145 ülke arasında 130.sıradayız..Burada farklı coğrafik bölgelerde okullaşma oran farklılığı hala sürmekte.Örgün eğitimle bu oranı düşürmek çabasındayız.. Şehir-kırsal yerleşim alanı gibi pek çok sosyo-Ekonomik nedenleri göz ardı etmemek gerekir. Bunlar benim yaşadıklarım.. Gelelim günümüz Eğitimine.
81 ilimizde burslar veriliyor. Şimdiki öğretmenler ve öğrenciler vallahi şanslılar. Benim masam ve iskemlem tahtadandı. Öğle kaloriferli okullarda 5 yıl anca görev yaptım. Okul müdürlüğünde de bulundum meşin koltuğum ancak o zaman oldu. Öğrenciler neredeyse okula okur yazar olarak geliyor. Çağımızı teknolojisiyle iç içe. İçinde bulunduğumuz pandemi döneminde yüz yüze Eğitim henüz başlamadı.Buralar şehir metropol . .Hala milyonlarca öğrencinin tableti yok. Kurum ve kuruluşlar Devlet baba ve Belediyelerin katkısı beni mutlu kılıyor. Mali durumu iyi olmayan aileler güvence altına alınmaya çalışılırken köylerdeki yaşam ve Eğitim neredeyse yerinde sayıyor. Bu farklılık giderilmeli. Kadına olan şiddet, ölümcül olayların altında Eğitimsizlik gelir. Köy Öğretmeni olarak doğuya hizmet giderse bunlar aşılır. Kentsel dönüşüme köylülerin akın etmesini doğru bulmuyorum. Oradaki köylüler, çiftçiye gerekli krediler uzun vadeli olur, modern okullara kavuşursa Eğitimde ancak ÇAĞ ATLAMIŞ oluruz. Emekli eğitimci-yazar olarak diyeceklerim şimdilik bu kadar.
Esenlikler diliyorum, kalın sağlıcakla…
Bir mikrop dünyayı esir aldı, adeta dize
getirdi.Askerlik günleri gibi şafak
saydık, evlere daldık.iyi ki Dünyayı evimize taşıyan tv var.Her daim elimizin altında, hatta
yastığımızın yanı başında şarz aleti ile
birlikte en iyi arkadaşımız cep
telefonlarımız gözümüz, kulağımız oldu.Günlük , haftalık gazeteleri aldırarak
ne var ne yok göz gezdirirken maçları da
özlemedik değil hazır evdeyken…
Eve kapanınca neler yapmadık ki..? Yapılanları
sosyal medyaya atarak hünerler gösterildi.Kadınlar kadar erkeklerde geri
kalmadı … Pastalar, börekler derken
menüye evde ekmek imalatları da başladı ve un , maya sıkıntısı yaşattı marketlerde…
Site olarak adlandırdığımız apartmanlarında konu komşular kapıda kolonya ikramı yapıyor,kapı önünde çaylar davetler veriliyor.Tabi mesafe aralığına dikkat edilerek. Gerçi bunlar bizim Kayapınar apartmanında olmadı ya.. Erkekler top sektirme yapmaya başladı , tabi ki topun yerini tuvalet kağıdı aldı, deneyelim dedik ne de olsa eski topçuyuz, 3 yaptık. Göbek bırakmıyor ki sektirmeyi…
Buradaki amaç ; koronvirüs paniğinden,mecburiyetten yani , rahatlama amaçlı,stres atma. Zira her gün artan ölüm vak’aları morallerimizi daha da bozuyor. Dünyadaki gelişmelere bakıyoruz bizden beterler. Hele Avrupa, hele ki ,ABD… İtalya başı çekiyor. Avrupa arayış içinde.. Bilim adamları aşı derdinde… Biz nihayet 30 saniyede el yıkamayı öğrendik. Ne bulduysak çul çaputtan maske yaptık zira bir parça bez parçası eczanelerde 6 lira.. Dualar yapıldı, sağlıkçılar alkışlandı günleri geçiştiriyoruz . Depremin ardından bu mikrop yüzünden mahşeri yaşar olduk.
Evde kal çağrısına uyarak eve kapanabiliriz lakin konuşmamızı, dünya ile olan bağlantımızı es geçmemeliyiz.İletişim kurmamızı engellememeliyiz.Bu süreçte anahtar olgulardan biri ” Dayanışma” dır. Birbirimizle daima dayanışma içerisinde olalım. Zor zamanlarda tökezleyip düşeni yerden kaldırmaya çalışalım. İnsanlığın ölmediğini sonra nasıl ispat ederiz. Fakat diyeceksiniz ki hangi birimizi..? Tablo düşündürücü.Memurlar rahat ya esnaf..Ona da çare elbet bulunacak.Bazı hayatı kolaylaştıracak ödemeler ertelenerek kredi muslukları açılarak yaralar sarılacaktır.. Zorlukları aşabilecek güce sahibiz. Geleceğe umutla bakmamamız için neden yok. Birleşme, dayanışma zamanı deyip ortak hayaller ve hedefler karesi içerisinde büyük atılımları gerçekleştirebilecek güce sahibiz. Biz ; büyük TÜRKİYEYİZ… El ele verirsek mahşerin provasından bir an önce kurtulup yeniden ayağa kalkarız… Var mısınız o halde birlik olmaya, yardımlaşmaya? Yardımlaşmayla, hayat paylaşıldıkça güzelleşir parolasıyla olan olmayanı görecek. Eller ceplere atılacak, yardım kampanyalarına destek sağlanacak. Yardımlar akıllarda soru işareti bırakmadan gerçek ihtiyaç sahiplerine inşallah ulaşır. Bazen engellere takılma oluyor ya bu kez olmasın diyoruz.
Depremi yerinde görüp , içimde hissetmek için 22 Şubat günü Beylikdüzü eski kurucu belediye başkanı Vehbi Orakçı ile ertelenen Elazığ uçuşumuzu gerçekleştirdik. Evliyalar diyarı Harput ilk durağımızdı. Cuma namazın Ulu Cami’de eda edip doğru çadır kente daldık. Önceden yola çıkan ve sayın Orakçı’nın nakliye ve teslimat işini üzerine aldığı yardım malzemelerimiz belediye bünyesindeki Hayır Çarşısı’nda tek elden depremzede vatandaşlara dağıtılıyordu. Malzemelerin burada toplanması ve dağıtılması işini belediye başkanı danışmanı (aynı zamanda eniştem olan) İhsan Tarakçı’nın katkıları ile gerçekleştiriyorduk.
Hayırsever kişiliğiyle tanınan değerli iş adamımız sayın Vehbi
Orakçı bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Depremzede vatandaşlarımızın acılarını paylaşmak , bir nebze de olsa yaralarına merhem olmak için işlerinden
vakit ayırarak bir gününü Elazığ’a ve Elazığ’lılara harcadı. Akşam saatlerinde yerel bir
tv kanalına davet edilen Orakçı İstanbul Beylikdüzü Belediyesi’ndeki
tecrübelerinin de verdiği deneyimiyle deprem ve kentsel dönüşüm hakkında
serkan Aksakal kardeşimle 40 dakika boyunca konuşarak değerli bilgiler verdi. Program
sonrasında da kendisini Elazığ havalimanı’ndan
İstanbul’a uğurladık.
Ben birkaç gün daha kalarak ilk günden itibaren hep
yanımda olan ve beni yalnız bırakmayan
baba dostum , Yahya Temizer ile sokak sokak şehri gezdik. Elimde
kameram; yıkılan evleri , enkazların
kaldırılışı,eski ve virane görünümlü
evlerin yanında kurulmuş olan çadırlarda vatandaşların halini görüntüledim.
Doğduğum, çocuklarımı büyüttüğüm mahalle harabeye dönmüş, bu durumdan
yakın akrabalarım da nasibini almıştı. Cana gelen mala gelsin
dedik. Ama gel gör ki Görüntüler içimizi
sızlattı.
Dönüşüme yakın zamanlarda konteynerler dağıtılmaya başlandı.Belediye
Başkanımızı Başkanı Takdir ve tebrik ediyorum. Maşallah canla başla
çalışıyordu. Koltuğunda görmek mümkün değildi henüz 34 yaşındaki genç
başkanımızı .
Depremzedelerin 33 ayrı yerde yemek barınma ihtiyaçları
karşılanıyordu belediye tarafından. Aynı zamanda da vatandaşlara suyu 3 ay
bedava kullanacakları müjdesini vermişti belediye başkanımız.
Sayın Valimiz ve özellikle ETSO başkanımız Asilhan
Arslan bilgi ve birikimleriyle koordinasyonu sağlıyorlardı.
Bu arada okullar da açıldı ama buruk
bir acı vardı öğretmen ve öğrencilerin yüreğinde
AZİZ ŞEHRİM NE ZAMAN
AYAĞA KALKACAK ?
Resmi olmayan rakamlarla 15 bin kişi civarında insanın göç ettiği
konuşuluyor. Bu göç dalgası okulların kapanışı ile artacak gibi. Alt yapı
sıkıntılı kanalizasyon. Tehlikesine dikkat edilmesi gerekir ki bulaşıcı
hastalıklar ortaya çıkmasın.
Şehirin büyümesiyle altyapı çalışmaları çok orantılı gitmemiş
anlaşılan.Tabi altyapıdan fazla bulvar,kaldırım ,ışıklandırma gibi görüntü
olacak işlere ağırlık verilince burum
gayet normal geliyor.
Genç ve dinamik başkan Şahin
Şerifoğulları’nın azimli çalışması ile bu sorunların çözüleceğine inancım
sonsuz.
Deprem yaşantımızın bir parçası oldu.Uyurken ,uyanıkken sanki hep
sallanıyoruz.
Bir yandan çığ felaketi diğer taraftan gelen şehit bizi derinden yaralıyor. Bu
yazımı yazarken 33 şehit
haberi ile bir kez daha sarsıldım…
Şehit askerlerimizi içine girdiğimiz şu üç aylarda rahmetle anıyorum.
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Sitemizi kullanarak çerez kullanımını kabul etmiş olursunuz.
İmsak Vakti 02:00
News