Yazmak, sıradan görünen hayatlarımızın saklı mücevheridir. Değerli ya da değersiz, mutlu ya da hüzünlü her anı, kelimelerle ölümsüz kılmanın büyüsüdür. Geçmişi ve geleceği bir araya getirebilen uzun cümleler ya da bir tek kelimenin derin anlamında kaybolmaktır.

Kendi halimde, sevinçlerimi, kederlerimi, hayretlerimi ve umutlarımı kalemle paylaşmaya çocuk yaşta başladım. Önceleri kimseler görmesin diye kilitlenen günlüklerim, zamanla evlatlarıma yazdığım akrostiş şiirlerin sayfalarına dönüştü. Hayatın değişen evreleri, kalemimin dokunduğu konuları da dönüştürdü. Bugün, çevremdeki insanların yaşam mücadelelerini, sabırlarını, yardımseverliklerini ve kahramanlıklarını yazmaya değer buluyorum. Çünkü her birey, yalnızca kendi hayatının kahramanı olmakla kalmaz; aynı zamanda başkalarına örnek olacak bir hikâye taşır içinde.

Hayatlarımız birbirine benzese de her birimiz farklı bir makamda yankılanan bir melodiyiz. Ve ömür sahnesinde figüranlık rolümüz tamamlandığında, geride anlamlı izler bırakmak, belki de bu dünyaya en değerli hediyemizdir. İşte bu yüzden, sade ve sıradan hikâyelerimizin vefalı kâğıtlara dökülmesi gerektiğine inanıyorum.

Hanımlar bilir; sevgiyle pişirdiğimiz bir yemeği paylaşırken "Nasiplisini gönder Allah’ım" diye dua ederiz. Çünkü emeğimizin ve özenimizin başkalarına ulaşmasını, tadına varılmasını isteriz. Aynı şekilde, yaşadığımız tecrübeler de başkalarının hayatına ışık tutabilir. Hayatın küçük şifrelerini paylaşmanın en güzel yolu, yazmaktan geçer.

Bugünlerde Son Saat gazetesinin “Mayalık Hikâyeler” köşesinde, sade ve sıradan insanların bana göre değerli hikâyelerini yazıyorum. Sabah gözlerimi açtığımda ilk işim gazeteye göz atmak, güne renk katacak yazılarla buluşmak oluyor. Gazetede yer alan, alanında uzman doktorların tavsiyelerini yakınlarımla paylaşırken “Uzmanından öğrendim” diyebilmek ayrı bir mutluluk. Gündemin içinden ya da gündem dışı hayata dair yazıları, hassas bir yürekten süzülüp kelimelere dökülmüş halleriyle okumak, bana ilham veriyor.

Bu vesileyle, Son Saat gazetesinin tüm yazarlarına gönülden teşekkür ediyorum. Beylik ama samimi bir ifadeyle bitirmek istiyorum: Kaleminize ve yüreğinize sağlık...